Aankomst Mumias

OK, ik ben nu alweer vijf dagen weg en nu al genoeg verhalen. Ik zal beginnen met de busreis van tien uur. De busrit was erg hobbelig, maar de natuur is echt heel mooi en er zat een lief negertje voor me en dan kun je me al gelukkig maken hè :)! De mensen van de bustickets hadden ons met bus naar de plaats Bungoma gestuurd want de bus naar Mumias was helemaal vol. Ze zeiden dat het makkelijk was om daar een andere bus te pakken naar Mumias, maar helaas was dit niet geval….We werden uit de bus gezet en moesten toen zeker nog zo’n tien minuten lopen voordat we bij de matatu’s (bus) waren. Ik moet zeggen dat ik een beetje in paniek was, we liepen daar met al onze koffers ergens waar we de weg niet konden en ook nog een allemaal kinderen om ons heen die geld en eten wilden. Al met al zijn hadden we op een gegeven moment een matatu gevonden en konden we eindelijk naar Mumias gaan. Maar wat is nou een matatu? Een matatu is een oud busje met eigenlijk plaats voor 15 personen, maar er zitten er vaak 27 in! Telkens denk ik ”nu kan er echt niets meer bij” maar dan stoppen ze nog wel iemand er tussen. Vera en ik moesten op een gegeven moment wel echt ontzettend lachen, omdat er blanke mensen in hun busje zitten deed de chauffeur een muziekje aan, en je raad nooit welk liedje we als eerste hoorde: Westlife-my love!!!!!!!!!!! Ok we kwamen echt niet meer bij, daarna volgende ook nog Celine Dion, shakira etc. OMG hahaha!
Onze eerste dag in st. Mary’s hospital was erg fijn. Iedereen was ontzettend aardig en ik voelde me erg welkom. Vond het erg fijn dat we zo’n warm onthaal hadden. Het ziekenhuis is ook nog best wel groot, had ik niet verwacht! We mochten gisteren nog even rusten en dan vandaag zouden we dan beginnen bij de bevallingen en baby’s :-)!
Aangezien we helemaal geen internet hebben ( wat ons wel was vertelt) en ik op dit moment echt graag contact wil met jullie want ik moet zeggen dat ik nu soms even niet zeker weet waar ik wil zijn:hier of Nederland….Zijn we gisteren naar Kisumu gegaan om een modem te regelen. Een uurtje zou het zijn om met de matatu naar Kisumu te reizen. Dus Vera ik hadden zo iets oooh dat doen we wel even op een middag. Om twaalf uur vertrokken we en helaas duurde de heenreis twee uur dus moesten we snel een modem gaan regelen. Helaas past “snel” nog steeds niet in Afrika dus hadden we dat pas om kwart voor 5 uur bij een of andere flapdrol geregeld. Maar al met al waren we blij, we hadden internet :)! Dus we wilde zo snel mogelijk weer terug naar het ziekenhuis. Om half zes zaten we pas in de matatu en we waren pas om kwart over 8 terug! Ik ben denk ik nog nooit zo bang in mijn leven geweest, het was op een gegeven moment donker, we zaten met allemaal mannen in een busje, roken alcohol en ze hadden het over muzungu ( blanke). Ik was echt bang dat we er nooit zouden komen….ik vroeg op een gegeven moment hoe lang het nog zou duren en toen lachten ze ons uit. Echt een enge situatie dus en iets wat we nooit meer doen! Tuurlijk weten we wel dat het niet slim is om ’s avonds in een busje te zitten, maar hier konden we echt niets aan doen!Damn wat voelde ik me bedreigd zeg…. Ik voelde me gewoon echt klote en wist ik echt even niet waarom ik ook alweer hier was gekomen… maar na vandaag weet ik het weer. Vooral alle lieve baby’tjes die ik kan gaan helpen. Want vandaag was weer erg leuk! Ik heb al veel geleerd en de collega’s zijn tot nu toe erg aardig allemaal!
Ook al voel ik me soms even kut, wil ik echt graag even in Nederland en heb ik beetje heimwee ben ik wel echt blij om weer in Afrika te zijn, de geur, de mooie natuur, de lieve kindjes, hier hebben ze de meeste (mijn) hulp nodig! Maar ik hoop echt niet dat zoiets vervelends me weer overkomt…
Ik ben echt super blij met alle reacties, doet me goed :-)! Ik probeer snel weer een nieuwe update erop te zetten over mijn werkdagen!
Hele dikke kus
P.S. dit is mijn goede nummer: 00254723888475
P.P.S. Thanks Voet voor de eerste brief