Feest!

Lieve Mensen,

Hoe gaat het allemaal daar in het Nederlandse?? Hier in de Ivoorkust alles nog steeds heel goed! Met Petra, Robert ( is deze week terug gekomen uit China) en de kindjes ook alles goed! Ik heb weer een drukke / leuke week achter de rug, dus begin maar met lezen :-)

Vanaf deze week ga ik elke maandag naar een schooltje naast St. Thérèse. Dit is goed voor mijn Frans en om bij kleine kindjes te zijn vind ik altijd leuk. Ik help mee in de klas waar de kindjes rond de 4/5 vijf jaar zijn. Er zitten maar liefst 62 kinderen in een klas!! Dat is dus echt echt echt te veel! Ik kwam binnen en ze keken me allemaal aan met die lieve bruine oogjes en zeiden allemaal Bonjour Maîtresse ( juffrouw )Suzan ( jaja naast Soeur ben ik ook al Maîtresse). De juffrouwen gaan hier hardhandig te werk. Zo heb ik al een kindje in de hoek gezien en die kreeg me toch een paar klappen met een plastic stok. De juffrouw zag dat ik met mijn hand voor mijn mond stond en zei “ze is stout”. Ik had echt weer zoiets iets van wat moet ik hier nou weer mee, niets dus.... De mensen zijn het hier gewend om hardhandig een straf te geven. Ik heb ze maar niet verteld dat dit in Nederland niet toegestaan is. Maar tikken worden hier heel makkelijk uitgedeeld, dit was me ook al opgevallen op straat.

Ik dacht in de pauze even een rondje te lopen, naar de kindjes kijken en met ze praten. Binnen 1 minuut had ik al 40 kinderen om me heen staan en kon ik mezelf niet meer verplaatsen! Ze vroegen zoveel dingen en wilden allemaal een handje. Ik ga volgende week weer, dan zal ik gelijk ook mijn fototoestel me nemen, ze zijn zo schattig!!Ik ga dan ook iets langer want deze week kwam Petra langs met 4 vrouwen. Deze vrouwen hadden al een paar keer gevraagd tijdens de koffiemorgen of ze een keertje konden komen kijken. Maandagochtend kwamen ze een kijkje nemen. Ik moet zeggen het voelde erg goed om aan hen te laten zien waar ik werk en te laten zien wat ik hier zoal doe. Ik had wel even zoiets van, wat zou ik het graag in het echt aan jullie willen laten. Ik kan het wel vertellen, foto’s laten zien maar in het echt is toch zo anders. De vrouwen vonden het er erg schoon, allemaal heel goed geregeld en erg indrukwekkend. Ik hoorde van Petra dat ze ook trots waren op mij dat ik hier werk, altijd leuk om te horen :-)

Het was maandag erg rustig ‘s middags en ik was gewoon een beetje aan het sociolizen met het personeel ( nog steeds niet denken dat mijn Frans al goed is hoor!) in het ziekenhuis. Komt ineens een vader en een moeder met een baby binnen stappen. Je kon gelijk zien dat het niet goed ging met de baby. Hij keek alleen maar naar boven, zijn mond stond de hele tijd open en het leek of hij probeerde huilen. Ik dacht echt dat hij zou overlijden. Ik stond echt zo machteloos toe te kijken en ik kon niks voor deze baby betekenen.

Was ik dinsdag heel toevallig, na een lange trip met Soeur Dora naar Bassam, in een centrum sociaal. Was ik nog nooit geweest! Ik zit te wachten op de directeur ( Dora had iets nodig, geen idee wat!) , ik was ondertussen een beetje aan het rond kijken zie ik ineens in een kamertje die baby. Dus ik er naar toe, ik dacht dat hij overleden zou zijn. Ik was zo gelukkig dat hij nog leefde, maar hij is heel zwaar gehandicapt. Geen idee hoe dat zo is gekomen, misschien een hersenbloeding of iets. Dit moet echt toeval geweest zijn ( ik weet het Marieke jij geloofd hier niet in ;-)) want ik moest er zoveel aan denken die avond ervoor en de dag zelf. Ik was van plan om er nog naar te vragen bij het personeel maar ik had hier nog geen tijd voor gehad.

Ik hoop alleen niet dat als ik over 10 jaar hier misschien terug kom, ik hem aan de kant van de weg zie zitten. Gehandicapten mensen worden hier vaak verstoten en helaas zitten er veel aan de kant van de weg te bedelen. Best een triestig beeld elke dag kan ik jullie vertellen. Maar helaas was meenemen ook geen optie......

Ik ben ’s ochtends naar een jongensschool geweest. Ik stond weer om 7 uur op de stoep bij de nonnen. Ze zeiden dat ik naar Bassam zou gaan, ik ken dit alleen maar omdat hier het strand is. Dus ik dacht er is iets te doen op het strand. Reden we ineens in de middle of nowhere, veel groen, hele slechte wegen en allemaal met een taxi! Ik zal wel eens een foto maken van een taxi, maar die zet ik er dan pas op als ik bijna weg ga want anders heb ik, denk ik, een moeder die me verbied om er nog in te gaan! Helaas heb ik geen andere optie voor vervoer, dus dat is echt het beste ;-). Het was een school voor jongens om timmerman, meubelmaker ( in ieder geval met hun handen werken) te worden. We waren er om een jongen in te schrijven. Daarna moesten we dus ook weer de lange weg (het was 1 uur rijden ) terug rijden in de leuke Wôrô-Wôrô, zo noemen ze hier die taxi’s.

Ik heb deze week ook woensdag gewerkt. Suzan moest hard oefenen voor het dansen. Dus woensdag ochtend eerst met Nora op stap geweest, allerlei medicijnen ophalen.Ik vroeg aan haar aan het begin van de rit," waar gaan we naar toe?" Maar ze kon de eerst 5 minuten niks zeggen want ze was even een gebedje aan het doen voor een goede reis! De heel rit hebben we gezellig Colombiaanse muziek geluisterd!
’s Middags mocht ik weer mijn billen van mijn kont shaken :-)

Donderdag was het feest! Het was echt heel leuk! Zo leuk met al die kindjes! Pamela en Alicia waren ook helemaal gelukkig. Ze waren zo verrast, Suzan die daar even als een Afrikaanse vrouw stond te shaken. Maar zoals de kinderen/vrouwen hier zou ik nooit kunnen dansen, het lijkt wel of de billen los zitten van hun lichaam. Dat is echt niet normaal!! En gewoon zonder moeite he! Echt heel leuk om naar aan de dansende kinderen te kijken. Ze vonden dat het hartstikke goed ging, dan moet ik dat maar geloven hè ;-)

Ik had een videocamera meegenomen om te filmen. Aan Armel, een van de jongen die het feest had georganiseerd, had ik uitgelegd hoe de videocamera werkte ( maar liefst 3 keer!!). Ik zag hem bezig en het zag er allemaal goed uit. Thuis ging ik het checken of het goed was op genomen, wat denk je....Er stond NIETS op!! Alleen het gedeelte wat ik zelf bij de nonnen had gefilmd. Ik denk dat het net iets te veel Hightech was! Ik had het gewoon ook even moeten checken, ik weet het. Dus helaas kan ik jullie geen filmpje laten zien van een shakende Sèn, maar gelukkig heb ik wel foto’s gemaakt.

Het feest was ’s ochtends en ’s middags had ik met alle nonnen een feestelijke maaltijd. Het was ook erg gezellig en het bier kwam zelfs op tafel! Dus alle nonnen lekker bier drinken, tja dan doe ik ook wel mee hoor.

Vrijdag had ik een vrije dag van de nonnen gekregen. Ze zeiden dat ik lekker kon gaan uitrusten, zodat ik maandag weer uitgerust op mijn werk kan gaan beginnen. Gisteren avond belde ze me wel eventjes, zomaar om eventjes te vragen hoe het met me ging, echt heel lief!

's Middags ben ik naar een zwembad geweest, echt erg groot had ik niet verwacht! 's Avond ben ik ook weer eens goed gaan stappen! We hebben eerst wat in de Havana wat gegeten en gedronken, daarna zijn we nog naar het Casino gegaan. Ik kan je vertellen 2 Tequila met andere alcohol gaat ook in Afrika niet goed…;-)

Robert heeft mijn filmpje van de skyjump op youtube gezet! Let alsjeblieft niet op mijn slechte Engels ik was echt heel zenuwachtig en wist even niet welke taal ik moest spreken dus het is lekker Nederlands-Engels door elkaar. Maar vergeet niet het is wel de HOOGSTE van de wereld he

http://www.youtube.com/watch?v=pLhEZqBGNyk

Ik ga nog even een beetje chillen, moet ook gebeuren ( vooral na een avond met Tequila) :-)

Mis jullie! Maar don't worry ik hou het hier nog wel 2 maanden vol :-)


Kus Suzy