" Werkende mama" en Yamoussoukro

Hallo lieve allemaal,

Hoe gaat het allemaal met jullie? Het duurt nog maar 3 ½ week en dan ben ik alweer terug in het Nederlandse! Het gaat nu echt zo snel. Nog maar 2 weken werken en met de kerst zijn we voor 1 week in Ghana!

Ik vind het wel raar dat sommige dingen volgende week al voor het laatst zijn. Bijvoorbeeld de kindjes van school, want zij hebben 2 weken vakantie en gaan 7 januari terug naar school en ik ga de 6e al terug naar Nederland. Er is dinsdag een kerstfeest op school, dus goed moment om afscheid te nemen. Woensdag is er een kerstfeest met de “kantinekinderen” in St. Thérèse. Het is voor deze kinderen daarna ook vakantie en dus komen ze, helaas, niet eten. Dora en Blanca gaan de 29e naar Benin en blijven daar 2 weken, en wij komen terug uit Ghana de 28e, dus volgende week zie ik hen ook voor het laatst. Het afscheid nemen gaat volgende week al beginnen, heel vreemd……

Op dit moment ben ik de “mama” in huis. Petra is terug naar Nederland omdat het niet zo goed gaat met haar moeder. Dus neem ik een beetje haar taken over, maar ik ben wel gewoon blijven werken. Het is best druk druk druk! Een uur eerder uit bed, kindjes naar school brengen, naar mijn werk, na mijn werk even snel douchen, met de kinderen huiswerk maken, eten, lezen met de kinderen, en kindjes op bed leggen. Dus ben een beetje aan het oefenen voor later ;-). Alleen het verschil is dat ik hier personeel heb dat voor me kookt, het huis schoonhoudt, kleren wast en strijkt. Ik had het nog veel drukker kunnen hebben en het is niet helemaal oefenen voor later dus ;-). Ik ben vorige week ook 2 nachten alleen thuis geweest, want Robert zat in San Pedro ( handje schudden met de president). Ik heb de eerste nacht met de kinderen in een bed gelegen, was er gezellig en de kindjes wilde dat graag! De tweede nacht zijn we gewoon allemaal in ons eigen bed gaan slapen. Ik vond het wel raar zo helemaal alleen in huis hoor!
Het is we heel anders zo zonder Petra in huis, maar morgen is ze gelukkig alweer terug :-).

Ik heb dus gewoon blijven werken, ik ben soms wel iets eerder naar huis gegaan omdat ik er voor Victor en Gitana wilde zijn.
Maar op mijn werk gaat het nog steeds erg goed, ik heb het er echt zo goed naar mijn zin. Iedereen is nu ook in de ban van Kerstmis. Volgende week wat feestjes, zoals ik al schreef.
Ik hou er wel van dat de nonnen ( en ook mijn collega's in het ziekenhuis) me echt alles willen laten zien en laten meemaken. Elke dag is weer anders…. Ik leer nu ook een beetje Afrikaans, mijn collega's in het ziekenhuis proberen het me te leren. Ze vinden het helemaal grappig als ik het uitspreek, ik spreek het altijd verkeerd uit haha!
Er was deze week op mijn werk ook weer zoiets zieligs. Ik wil niet altijd vertellen over de vervelende dingen die ik hier meemaak, maar van de ander kant wil ik het jullie ook wel vertellen. Ik was met non Nora en we gingen naar de Pharmacie, ligt er een meisje te wachten in de wachtkamer. Nora vroeg aan het meisje “ben je ziek?” het meisje keek ons aan met van die lieve bruine oogjes ( ik denk dat ze 3/4jaar was). Ik kon niet helemaal goed verstaan wat de moeder zei, maar ik hoorde iets van menstruatie. Toen we in de Pharmacie waren heeft Nora het me nog even uitgelegd. Het meisje had continue menstruatie wat natuurlijk heel raar is. We hadden dokter Cedric erbij gehaald en het is dus zo dat dit meisje verkracht is. Ik was even in shock toen ik het hoorde. Ik weet wel dat het over de hele wereld gebeurd en er overal zieke mannen zijn, maar hier hoor ik alleen maar over Aids en armoede. Ik had er gewoon nooit bij stil gestaan. Het kwam wel even heel dichtbij, zo’n lief meisje wat dus getekend is voor het leven. En het is ook te hopen voor het meisje dat de man die haar verkracht heeft geen Aids heeft..…..
De rest van de week heb ik veel mee geholpen in de pharmacie, maar ook met de voorbereidingen voor kerst.Het was een erg gezellig weekje. Ik ga deze zondag met Dokter Cedric mee naar de kerk als verrassing voor de nonnen. Ik weet zeker dat ze dat heel leuk vinden als ik een keertje kom. Ik ben zelf ook erg benieuwd!

Dit weekend zijn we naar de hoofdstad van Ivoorkust gegaan, Yamoussoukro! Eerst was Abidjan de hoofdstad maar in 1983 heeft de president Felix Houphouët-Boigny, Yamoussoukro tot de hoofdstad verklaart. Yamoussoukro heeft maar 200.00 inwoners en Abidjan maar liefst 2.800.000.
De weg er naar toe (en de terugweg ook) leek het wel of een videogame aan het spelen waren. Er zaten zoveel gaten in de weg!!! Robert moest continu opletten en de gaten ontwijken. Het was ongeveer 3 uur rijden vanaf Abidjan, we waren ’s ochtends om half 7 vertrokken.
Yamoussoukro is vooral ook bekend door de Basiliek die de president heeft laten bouwen. Basilique Notre-Dame de la Paix. Deze basiliek is gebaseerd op de Sint-Pietersbasiliek in Vaticaanstad. De Basiliek werd in de 4 jaar gebouwd. Het is 158 meter en staat in het Guinness book of record als grootste kerk ter wereld. Hij was ook erg groot. We hebben een tour door de basiliek gedaan.
Je hebt in Yamoussoukro nog een heel mooi gebouw, het gebouw voor de vrede wat gebouwd was ter nagedachtenis van Felix Houphouët-Boigny . Helaas word er niks meer mee gedaan.
Ik heb ook echte krokodillen gezien, deze houden de wacht bij het graf van de president. Helaas was het geen etenstijd, Gitana en Victor hadden me al verteld dat ze echte kippen aan de krokodillen gaven ( op zich vind het ook weer niet zo heel erg dat ik dat niet heb gezien ;-)).
Rond half 2 zijn we terug naar huis gereden en hebben we nog even gezwommen in het zwembad.

Ik wil iedereen erg bedanken die wat hebben afgegeven bij mijn thuis voor in de koffer van Petra! Ik ben erg benieuwd wat er allemaal in zit. Ik weet zeker dat ze er hier heel blij mee zullen zijn en alles goed terechtkomt.

Tot de volgende update


Dikke kus Sanne

Robert ik mag nu gaan lunchen, toch?